میاستنی گراویس

میاستنی‌گراو اختلال‌ عضلات‌، به‌ ویژه‌ عضلات‌ سر و صورت‌، به‌ صورت‌ خستگی‌ و ضعف‌ پیشرونده‌ در طی‌ استفاده‌ از عضلات‌. این‌ اختلال‌ معمولاً عضلات‌ اطراف‌ چشم‌، دهان‌ و گلو، و انتهای‌ اندام‌ها را درگیر می‌سازد. این‌ بیماری‌ نوجوانان‌ و بزرگسالان‌ جوان‌ از هر دو جنس‌ را مبتلا می‌سازد ولی‌ در خانم‌ها شایع‌تر است‌.   

علایم‌ شایع‌:

۱. افتادگی‌ پلک‌ها
۲. دوبینی‌
۳. به‌ هم‌ خوردن‌ حالت‌ طبیعی‌ چهره‌
۴. اختلال‌ در بلع‌
۵. ضعف‌ اندام‌های‌ فوقانی‌ و تحتانی‌
۶. اختلال‌ در تکلم‌ واضح‌
۷. اختلال‌ در تنفس‌ شعله‌ور شدن‌ این‌ اختلال‌ اکثراً پس‌ از دوره‌ کوتاهی‌ از کارکرد طبیعی‌ عضلات‌ رخ‌ داده‌ و در طی‌ استفاده‌ از عضلات‌ تشدید می‌یابد.

علل‌ بیماری:

اختلال‌ خودایمنی‌ (احتمالاً)، تومور غده‌ تیموس‌ (تنها در نوزادان‌).

عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:

۱. سابقه‌ خانوادگی‌ سایر بیماری‌های‌ خودایمنی‌
۲. برخی‌ سرطان‌ها، به‌ خصوص‌ سرطان‌ تیموس‌ و ریه‌
۳. نوزادان‌ و شیرخواران‌ مادران‌ مبتلا به‌ میاستنی‌گراو. علایم‌ آنها در عرض‌ 3-2 هفته‌ باز می‌گردد.

پیشگیری‌:

در حال‌ حاضر قابل‌ پیشگیری‌ نیست‌.

عواقب‌ مورد انتظار:

این‌ بیماری‌ در حال‌ حاضر غیرقابل‌ علاج‌ محسوب‌ می‌شود. با این‌ حال‌، علایم‌ آن‌ قابل‌ تسکین‌ یا کنترل‌ است‌. به‌ دنبال‌ تشدید بیماری‌ ممکن‌ است‌ بهبود دیده‌ شود. طول‌ عمر مورد انتظار کاهش‌ می‌یابد ولی‌ معمولاً بیماران‌ سال‌ها با این‌ بیماری‌ زنده‌ می‌ماند. تحقیقات‌ علمی‌ درباره‌ علل‌ و درمان‌ این‌ اختلال‌ ادامه‌ دارد و این‌ امید وجود دارد که‌ درمان‌های‌ مؤثرتر و در نهایت‌ علاج‌بخشی‌ در آینده‌ عرضه‌ گردند.

عوارض‌ احتمالی‌:

ورود غذا به‌ راه‌های‌ تنفسی‌ و احساس‌ خفگی‌ در اثر اختلال‌ بلع‌، فلج‌ تنفسی‌.

درمان‌:

بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایش‌های‌ بررسی‌ پادتن‌های‌ مخصوص‌ بیماری‌ در خون‌، آزمون‌های‌ الکتریکی‌ عضله‌، عکس‌ ساده‌ قفسه‌ سینه‌، و درمان‌ آزمایشی‌ با داروهای‌ ضدکولین‌ استراز باشد. درمان‌ با هدف‌ کنترل‌ علایم‌ صورت‌ می‌گیرد. جراحی‌ برداشت‌ غده‌ تیموس‌ گاهی‌ ضرورت‌ می‌یابد. در جریان‌ شعله‌ور شدن‌ حاد بیماری‌ ممکن‌ است‌ مراقبت‌ اضطراری‌ جهت‌ اختلال‌ تنفسی‌ لازم‌ باشد.

داروها:

داروهای‌ ضدکولین‌ استراز برای‌ بازگردان‌ عملکرد طبیعی‌ عضله‌ مقدار بیش‌ از حد دارو ممکن‌ است‌ خود باعث‌ ضعف‌ گردد. داروهای‌ کورتونی‌ در مواقع‌ تشدید علایم‌ بیماری‌.

فعالیت‌:

فعالیت‌هایی‌ را انتخاب‌ کنید که‌ قسمت‌ اعظم‌ انرژی‌ آنها در مدت‌ زمان‌ کوتاهی‌ صرف‌ می‌شود. در نظر گرفتن‌ دوره‌های‌ استراحت‌ مکرر بین‌ فعالیت‌ها مهم‌ است‌. تلاطم‌ علایم‌ از روزی‌ به‌ روز دیگر در این‌ بیماری‌ شایع‌ است‌. از فعالیت‌های‌ سخت‌ ممتد و مواجهه‌ غیرضروری‌ با آفتاب‌ یا هوای‌ سرد اجتناب‌ کنید.

رژیم‌ غذائی‌:

رژیم‌ خاصی‌ نیاز نیست‌. اگر جویدن‌ و بلعیدن‌ دچار اختلال‌ شده‌ باشد ممکن‌ است‌ لازم‌ باشد از غذاهای‌ نرم‌ استفاده‌ شود.

در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ نمائید:

اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده تان‌ دارای‌ علایم‌ میاستنی‌گراو باشید. برزو اختلال‌ در بلع‌ یا تنفس‌. داروهای‌ اضطراری‌ مورد نیاز این‌ بیماران‌ (داروهای‌ ضدکولین‌ استراز) باید همواره‌ در دسترس‌ باشد تا در هنگام‌ بروز علایم‌ از آنها استفاده‌ کنند.